Opis
„Miłość nie wystarczy: jak rozwiązywać nieporozumienia…”(Aaron T. Beck) to książka adresowana do wszystkich par małżeńskich, które pragną swój związek oprzeć na trwałych fundamentach.
Autor to światowej sławy autorytet w dziedzinie nauk psychologicznych, przekazuje proste i praktyczne rady, jak opanować umiejętność rozpoznawania i rozwiązywania konfliktów i nieporozumień małżeńskich, które mogą z czasem zniszczyć nie tylko miłość, ale nawet sam związek.

Aaron Temkin Beck
Ur. 18 lipca 1921 w Providence, zm. 1 listopada 2021 w Filadelfii – amerykański psychiatra, profesor Uniwersytetu Pensylwanii, uważany za jednego z twórców terapii poznawczej.
Urodził się w Nowej Anglii. Syn rosyjskich emigrantów pochodzenia żydowskiego: Harry’ego Becka i Elizabeth Temkin. Ojciec był drukarzem, a matka działaczką społeczności żydowskiej w Providence w stanie Rhode Island. Aaron Beck był najmłodszym z pięciorga dzieci. Najstarszy Bernard zmarł w pierwszym roku życia, zaś Beatrice w czasie epidemii grypy w 1911. Po ich śmierci Elizabeth popadła w depresję.
W wieku 7 lat spadł ze zjeżdżalni na placu zabaw i złamał sobie rękę. Zakażenie, które wdało się w ranę, doprowadziło do zapalenia kości i posocznicy. Mimo poważnego stanu wyzdrowiał. Choroba spowodowała duże opóźnienia w nauce, przez co chłopiec powtarzał pierwszą klasę.
Aby udowodnić wszystkim, że wcale nie jest gorszy od innych, zaczął wyprzedzać program i w trakcie trzeciej klasy udało mu się przenieść do swoich równolatków. Dla Becka był to dowód na to, że nie poddając się i podejmując wyzwania, można przezwyciężyć trudności. Po szkole podstawowej uczył się w Hope High School, gdzie m.in. redagował szkolną gazetkę. Następnie, tak jak jego starsi bracia, dostał się na Uniwersytet Browna. Tam skupił się na filologii angielskiej i politologii. Uczęszczał również na zajęcia ze sztuki, muzyki i księgowości. W 1942 Beck ukończył studia na Uniwersytecie Browna z wyróżnieniem, dołączając tym samym do stowarzyszenia Phi Beta Kappa. W czasie stażu w Hillel Foundation na Uniwersytecie Browna Beck poznał swoją przyszłą żonę Phyllis Whitman. Ślub odbył się 4 czerwca 1950 w synagodze Temple Emanu-El w Providence.
Studiował medycynę na Uniwersytecie Yale. Początkowe zainteresowanie psychiatrią opadło, gdy Beck stwierdził, że „koncepcje Kraepelina są nihilistyczne i nie mogą satysfakcjonować lekarza, natomiast podejście psychodynamiczne jest zbyt ezoteryczne i «miękkie», ponadto nie dysponuje przekonującymi dowodami na oparcie teorii”.
W 1950 podjął pracę na oddziale psychiatrycznym w Austin Riggs Center w Stockbridge w stanie Massachusetts. Na całym oddziale dominowało podejście psychoanalityczne. Tam Beck pod kierunkiem Erika Eriksona uczył się psychoanalizy.
Od 1952 do 1954 Beck pracował ochotniczo w Valley Forge Army Hospital pod Filadelfią. Był tam kolejno: kierownikiem poradni zdrowia psychicznego, zastępcą ordynatora neuropsychiatrii i ordynatorem oddziału psychiatrycznego. Tam spotkał się z wieloma żołnierzami walczącymi w Korei. Większość z nich cierpiała na zespół stresu pourazowego.
Dzięki grantowi naukowemu, mógł otworzyć pracownię badań nad depresją w Philadelphia General Hospital. W szpitalu tym otworzył również poradnię przeciwdepresyjną. W 1961 opublikował skalę depresji Becka (ang. Beck Depression Inventory, BDI). Od 1963 Albert Ellis, po przeczytaniu artykułu Becka o depresji, podjął z nim współpracę. Becka, Ellisa i Donalda Meichenbauma uważa się za ojców terapii poznawczo-behawioralnej.
Beck rozwijał swoją koncepcję terapii poznawczej i prowadził wykłady w Penn. W 1967 otrzymał tytuł profesora (ang. associate professor), a w 1971 tytuł profesora psychiatrii (ang. full professor).
Aaron T. Beck [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2024-07-16 23:18Z [dostęp: 2024-08-27 17:40Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aaron_T._Beck&oldid=74292405
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.