Opis
„Z prądem i pod prąd” – Wanda Półtawska:
Jest takie miejsce na ziemi, gdzie ludzie z szacunkiem odnoszą się do innych ludzi. Gdzie honor, patriotyzm, poszanowanie rodziny, Ojczyzny i Boga są czymś zwyczajnym jak powietrze, którym się oddycha. Tam gdzie już od chwili swojego poczęcia każdy człowiek staje się człowiekiem i ma pełne prawo do życia, a wierność i odpowiedzialność za los drugiej osoby jest tak wielką wartością. Warto dla niej zrezygnować nawet z wygodnego życia. Są tam ludzie, którzy bezinteresownie spieszą innym z pomocą i którzy nieustraszenie stają w obronie najsłabszych.
Czy to miejsce jest daleko od nas? Po lekturze książki „Z prądem i pod prąd” (Wanda Półtawska) można łatwo się przekonać, że znajduje się ono tuż obok, na wyciągnięcie ręki. W felietonach zamieszczonych w tej książce, możemy odkryć rozterki i nadzieje niemal każdego z nas.

Wanda Wiktoria Półtawska z domu Wojtasik
Ur. 2 listopada 1921 w Lublinie, zm. 24 października 2023 w Krakowie – polska lekarka, doktor nauk medycznych oraz specjalistka w dziedzinie psychiatrii, profesor nadzwyczajny Papieskiej Akademii Teologicznej, harcerka, działaczka antyaborcyjna, podczas II wojny światowej więziona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, bliska przyjaciółka Jana Pawła II (obecna przy jego śmierci), dama Orderu Orła Białego.
Uczęszczała do szkoły Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej w Lublinie. Przed 1939 i w czasie II wojny światowej była harcerką, należała do IV Lubelskiej Drużyny Żeńskiej im. Orląt Lwowskich. Gdy miała 15 lat, została drużynową.
Po wybuchu II wojny światowej wraz z grupą harcerek włączyła się w służbę pomocniczą i przystąpiła do walki konspiracyjnej jako łączniczka, uczestnicząc jednocześnie w tajnym nauczaniu. Została aresztowana przez Gestapo 17 lutego 1941 i więziona na zamku w Lublinie. Torturowana i przesłuchiwana w lubelskim areszcie śledczym Gestapo „Pod Zegarem”, następnie, 21 września 1941, wywieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück z zaocznym wyrokiem śmierci. W obozie stała się ofiarą eksperymentów pseudomedycznych przeprowadzanych m.in. przez Karla Gebhardta, Fritza Fischera, Rolfa Rosenthala i Hertę Oberheuser. Na krótko przed końcem wojny została przewieziona do obozu w Neustadt-Glewe, gdzie przebywała do 7 maja 1945.
W 1951 ukończyła medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie uzyskała oba stopnie specjalizacji i doktorat z psychiatrii (1964). W latach 1952–1969 była adiunktem w Klinice Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Krakowie, 1955–1997 wykładowczynią medycyny pastoralnej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, 1964–1972 pracowniczką Poradni Wychowawczo-Leczniczej przy Katedrze Psychologii UJ. W 1967 zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie i kierowała nim przez 33 lata, piastując stanowisko profesora. W latach 1981–1984 była wykładowczynią w Instytucie Studiów nad Małżeństwem i Rodziną im. Jana Pawła II przy Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.
Uczestniczyła w pracach Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Była członkinią Zespołu Wspierania Radia Maryja w Służbie Bogu, Kościołowi, Ojczyźnie i Narodowi Polskiemu. Znajdowała się wśród redaktorów „Źródła. Tygodnika Rodzin Katolickich”. Była autorką kilku publikacji z zakresu pedagogiki. Przez 10 lat była radną Krakowa. W 2010 podpisała list otwarty do rządu RP i prezydenta przeciwko organizacji w Warszawie parady EuroPride. W liście tym podkreślano sprzeciw wobec legalizacji związków osób tej samej płci oraz adopcji dzieci przez pary homoseksualne, a działania środowisk LGBT w tym kierunku określono jako zamach na wolność słowa, przekonań i sumienia.
Wanda Półtawska [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2024-07-18 11:40Z [dostęp: 2024-08-06 15:45Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wanda_P%C3%B3%C5%82tawska&oldid=74319013
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.